Wie had twee weken geleden durven voorspellen dat Mark Rutte, een van de grootste racisten in het parlement, zich plotseling gedwongen zag toe te geven dat racisme een probleem is in Nederland?

We maken in Nederland een geweldige, energieke en spontane golf van antiracistische activiteit en solidariteit met zwarte mensen mee. Uit het niets, middenin Coronatijd, neemt de nieuwe beweging proporties aan die we al decennia niet meer gezien hebben in bijna geen enkele politieke beweging in dit land. Het voelt als een warm bad om met duizenden en duizenden mensen de straat op te gaan. Niet in één stad, niet alleen in de Randstad, maar door heel Nederland, is door massa’s jonge mensen het eeuwenoude, diep gewortelde institutionele racisme opnieuw op de kaart gezet. Revolutionaire Eenheid steunt deze beweging voor de volle honderd procent, in woord en daad.

De eerste demonstratie op de Dam richtte zich op anti-zwart geweld in de VS en de EU. Al snel gingen de protesten over meer dan dat: institutioneel racisme in Nederland. Zoals het ongestrafte politiegeweld tegen zwarte mensen en mensen van kleur, waaronder de nieuwe politiewet die agenten volledige immuniteit geeft. Maar ook het diep ingebakken racisme in andere instituten zoals het onderwijssysteem of de arbeidsmarkt. Of het schandalige vluchtelingenbeleid dat volwassenen en kinderen traumatiseert, opsluit in gevangenissen, op straat dumpt zonder enige rechten, en zelfs aanzet tot zelfmoord.

Tegen deze en nog veel meer vormen van institutioneel en alledaags racisme, is het gesprek ineens landelijk open gebroken.

INTERNATIONALE STRIJD

Ondanks deze schandalige opeenstapeling van onrecht op onrecht in Nederland zelf, waren het de politiemoord op George Floyd in de VS en de gigantische opstand die erop volgde, die de vonk deed overslaan. Niet alleen in Nederland, maar in bijna alle imperialistische landen zagen we in één week tijd jonge zwarte mensen en mensen van kleur opstaan om voor zichzelf op te komen en een gelijke plaats in de samenleving op te eisen. Ook al worden we dagelijks getraind om binnen de kneuterige kaders van de Nederlandse moraal te denken, het mag duidelijk zijn dat de Nederlandse strijd niet geïsoleerd is van de strijden in andere imperialistische landen. Dat van het ene op het andere moment een lokale opstand in de VS kan omslaan in een beweging in meer dan 20 verschillende landen, laat zien dat het institutioneel racisme in al deze landen dezelfde wortels heeft: eeuwen van kolonialisme, kapitalisme en imperialisme.

Historica Nancy Jouwe gaf tijdens haar speech op de demonstratie in Utrecht aan dat vaak wordt gedacht dat racisme uit de VS komt, terwijl het juist andersom is: West-Europa heeft met kolonisatie een systeem van witte suprematie over de hele wereld opgelegd, wat zich in de witte kolonistenstaat van de VS heeft doorontwikkeld tot het witte suprematische monster van vandaag de dag. Met het overslaan van de vlam van zwart verzet van de VS terug naar Europa is de bal door de geschiedenis weer teruggekaatst.

 

VERANDERING

Meer dan ooit wordt duidelijk waar de macht van verandering ligt: bij de massa’s. Een week van massademonstraties, mogelijk gemaakt door tien jaar lang hard bouwen aan de antiracistische beweging door voornamelijk de zwarte gemeenschap in Nederland, heeft meer gedaan om racisme te bestrijden dan decennia van lege, halfbakken beloftes van nep-progressieve partijen en in witte suprematie vastgeroeste instituten bij elkaar. Radicale boodschappen en revolutionair sentiment zijn te horen op de straten die tot twee weken geleden nog werden gedomineerd door apathie en consumentistisch geneuzel over terrassen. De normaliter racistische witte media voelden zich gedwongen om zwarte activisten uit te nodigen en hen daadwerkelijk aan het woord te laten. Hiermee werd het gesprek over racisme op een hoger niveau getild dan het bedroevende witte gekibbel van normaal (al blijft er natuurlijk nog veel te winnen op dit gebied). Zwarte mensen hebben succesvol ruimte voor zichzelf opgeëist om het te hebben over zwarte ervaringen en institutioneel racisme in Nederland. En in witte ruimtes zijn op alle niveaus van bewustzijn de hoognodige gesprekken aangejaagd over witte suprematie, wit privilege en witte fragiliteit – een proces dat voor velen nog maar net begonnen is, maar nog lang geen einde zal kennen.

In Bristol heeft het eerste Europese koloniale standbeeld al zijn passende lot gevonden, toen een menigte jongeren het gedrocht van zijn voetstuk sloopte en zonder aarzelen in de rivier dumpte. Een ontzettend inspirerend moment waarvan de diepe symboliek van de omkering van machtsverhoudingen werd gevoeld door vriend en vijand. Al snel volgden er meer in België. Ook in Nederland zijn standbeelden van koloniale misdadigers en fascisten beklad!

Maar de grootste resultaten zijn tot nu toe echt geboekt waar de strijd het heftigste wordt gevoerd: in de VS. Ondanks de enorm heftige staatsrepressie, de geleden verliezen, en een president die steeds minder moeite doet om zijn fascistische aard te verbloemen, heeft de zwarte opstand in twee weken tijd de Amerikaanse samenleving gedwongen tot concessies die niemand voor mogelijk had gehouden.

Behalve het neutraliseren van talloze politieauto’s en één politiebureau, zijn autoriteiten in verschillende staten met een reeks aan tegemoetkomingen gekomen. Agenten in verschillende rangen zijn ontslagen of worden vervolgd (waaronder Derek Chauvin, de moordenaar van George Floyd) en politiebevoegdheden zijn op verschillende manieren ingeperkt. In Los Angeles wordt 100 tot 150 miljoen dollar bezuinigd op de politie, om het te herinvesteren in zaken waar de zwarte gemeenschap iets aan heeft, zoals onderwijs en banen. In Minneapolis hebben de massa’s de gemeenteraad zelfs gedwongen om in te stemmen met het volledig afschaffen van de politie.

Ook heeft de onderlinge solidariteit tussen arme, werkende mensen een vlucht genomen. OV-vakbonden weigeren gevangenen te vervoeren in hun bussen, In Minneapolis hebben activisten een hotel overgenomen om er huisvesting voor daklozen van te maken. Een peiling wees uit dat 54% van de Amerikanen het gerechtvaardigd vindt om het politiebureau in Minneapolis af te branden als reactie op de moord op George Floyd.

Een historisch hoogtepunt vond eerder deze week plaats in Seattle, waar een autonome zone is gesticht rondom een verlaten politiebureau, genaamd Free Capitol Hill. In deze zone van zes blokken is de politie niet aanwezig, zijn racistische media niet welkom, en bouwen de bewoners aan zelfgeorganiseerde infrastructuur om voor elkaar te kunnen zorgen. Als dit al het resultaat is van twee weken spontane opstand, wat zou het volk allemaal kunnen bereiken in een langer durende, goed getrainde, georganiseerde strijd?

De afgelopen week gaf Nederland en de rest van de imperialistische wereld een broodnodige opschudding die nog lang door velen gevoeld zal worden. Laten we het momentum dat de beweging heeft, vasthouden en op alle mogelijke en gepaste manieren de beweging blijven ondersteunen.

Black Lives Matter!

Voor de zwarte bevrijding!