“A picture with a smile – and perhaps, a tear.” – openingszin van de film

De relatie tussen vader en zoon is altijd al complex geweest, en degenen die er diepe littekens en verbittering aan hebben overgehouden zal deze film ze weer doen openbarsten, en zeker niet op een negatieve manier….

Bestaat er een regisseur dat meer commentaar heeft geleverd op het kapitalisme door middel van cinema dan Charles Chaplin? Volgens mij niet. Zijn geniale vorm van slap-stick humor doorweekt in de sociale realiteit van het kapitalisme is buitengewoon.

In zijn The Kid speelt Chaplin weer zijn bekende ‘Tramp’ persoonlijkheid die een verlaten baby (Jackie Coogan) vindt in een arme arbeiderswijk en hem besluit te verzorgen. De twee verdienen hun inkomen door ramen te repareren die zijn zoontje eerst heel voordelig kapot gooit en de Tramp ze weer komt opknappen. Hierdoor komen ze in de meest hilarische situaties terecht. De hechte band die de twee ontwikkelen en de creatieve wijze waarop ze elkaar verzorgen en aanvullen is schitterend en hartverwarmend om te zien. En het is onmogelijk om geen ‘traan te laten’ tijdens de meest heldhaftige en dramatische climax in filmgeschiedenis door de liefde die een doodgewone vader vertoont wanneer zijn kind in gevaar komt te staan. 

Persoonlijk was dit één van mijn lievelings Charlie Chaplin films.